معنی مدحت گوی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(مِ حَ)

مداحی. مدح. مدیحه سرایی. عمل مدحتگو. رجوع به مدحت گو شود

(خَ / خِ)

مداح. مدیحه گو. مدحتگر. شاعر که مدح ممدوحی کند

(خَ)

مداح. ستایشگر. رجوع به مداح شود

(خَ گُ)

مداح. مدحتگر. مدحت سرای:
نوان و سست تنم تا مدیح گوی توام
مدیح گوی تو هرگز مباد سست و نوان.
معزی

(مِ حَ گَ)

ستایش. توصیف و تمجید. مداحی. مدیحه سرایی. عمل مدحتگر. رجوع به مدحتگر شود:
شنیدم که سوی خصیب ملک شد
به مدحتگری بونواس بن هانی.
منوچهری

(خِ زَ)

مدح گوی. رجوع به مدح گوی شود

ستایشگر، مداح، مدح خوان، مدحت گو، مدحت خوان، مدحت سرا، مدیحه سرا، مدح گستر، مناقبت خوان
متضاد: هجوگو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما